Gaval

Tek taraflı vurmalı aletler kategorisine aittir. Azerbaycan bölgesinde çok geniş yayılmış bu çalgıyla ilgili klasiklerin eserlerinde, minyatürlerde yeteri kadar bilgi verilmiştir. Gaval, belki de, ilk yapı şeklini günümüze kadar saklayabilmiş yegane çalgıdır. Orta çağda, genellikle, saraylarda müzik meclislerinde kullanılmıştır. Birçok Şark ülkesinde, örneğin, Orta Asya halkları arasında gavalın değişik ölçülü türleri geniş yayılmıştır. 

Gaval membranlı çalgı olsa da, onun idiofonlu çalgılara özgü özellikleri de vardır. Onun sağanağından (çanağından) asılmış metal halkalar, bazı durumlarda dört küçük çan, silkelenerek tekrarsız ses tembri oluşturur. Gaval Ü. Hacıbeyov tarafından halk çalgı aletleri orkestrasına esas çalgı olarak katılmıştır, onun ilk notasını kendisi yazmıştır. 

İfacı gavalı her iki elle tutarak parmaklarla ve elle ifa ediyor. Geniş ifacılık imkanlarına sahip olan bu alette trel, tremola, mordent ve başka ayırtılar almak mümkündür. Renk, deramed, tesnif ve zerbi muğamların üçlük tarafından ifası zamanı gavalın katılımı önemlidir. 

Ceviz ağacından yapılmış sağanağın iç kısmında çevresi boyu 60-70 adet küçük bakır halkalar sabitlenir. Ön tarafı özel yöntemle aşılanmış nara balığının derisiyle kaplanır. Balık derisi ince ve şeffaf olduğundan onun ses rengi oldukça büyüleyicidir. Eni 60-75 mm, çapı 350-450 mm’dir.